آنگاه که مرا نگاه کردی ندانستم که هستی..

صبح اول صبح شنبه بخیر تک و تنها بنشسته ایم در دفتر منتظر اینکه دانشجوها بیان دانشگاه بعدش بیان به ما سر بزنن!   شونصد تا نامه اداری هم باید بزنیم که برنامه ها رو زمین نمونه!   دلمم خیلی تنگ شده اصلن یه وضعی   بیست روز از رفتنت گذشته و بیست روز دیگه تا دیدار دوباره مونده...و من چقدر حق دارم دلتنگ بشم...   مخصوصا که این روزا شاهد عشقولانه های دو کبوتر عاشق دیگه هم هستم و وقتی می بینمشون یهو پقی میزنم زیر گریه ...یاد غربت خودمون میفتم...یاد نامفهوم بودن آینده...یاد اینکه چی میشه و چطور میشه!   ابتدای پیام!/ آنگاه که مرا نگاه کردی ندانستم که هستی.....ادامه مطلب

به نام خدای بخشنده مهربان حال روحیم زیاد جالب نیست پدرش بیمارستانه و الان تو اتاق عمل کلی برنامه ریخته بودیم که چهار روز با هم باشیم و نشد این مسئله ای نیست بالاخره مشکل پیش میاد و بهتر بود اون همراه خانوادش باشه به مدت سی ساعت با هم بودیم...و همراه خواهراش رفت تهران که برا عمل بابا آماده باشن وقتی میرفت صدام زد.. بالا داشتم نماز می خوندم...اومد پیشم جوری که داشت می ترکید از غصه گفت من میرم...الان پشت و پناه اینا من هستم... بعدش خندید گفت چیه چرا این دفعه گریه ات نمیگیره! انگاری اونم به گریه های دم رفتن من عادت کرده... اینو ک گفت یهو بغضم ترکید...بغلم کرد و گریه آنگاه که مرا نگاه کردی ندانستم که هستی.....ادامه مطلب

تو ماهی و من ماهی این برکه کاشی

اندوه بزرگی است زمانی که نباشی...

 

آنگاه که مرا نگاه کردی ندانستم که هستی.....

امشب اخبار قم از یه خطای پزشکی دیگه در بيمارستان نکویی خبر داد...یاد باباجی افتادم...روزی ک رفت.. مث هر روز صبح زود بعد نماز رفت سر کار...حتما بازم دست راستشو گرفته بود ب اهرم کنار در و سوار شده بود...پاش درد می کرد...تصادف کرده بود...ماشینش خوردب گارد ریل...تو یکی از جاده های اطراف...با پای خودش اوند پايين...زنگ زد ب سعید...رفت بيمارستان... انقد مامان برامون تعریف کرد تو ببمارستان چی به سر باباجی اومده و نفسش تو دلش میپیچیده...از سرش عکس میگرفتن ک شیکمش بدجور بالا پایین میرفته...گفته دسشویی دارم...ب سختی دسشویی رفته و همونجا موقع بیرون اومدن پخش زمین شده... خبرو زهرا آنگاه که مرا نگاه کردی ندانستم که هستی.....ادامه مطلب

به نام خداوند بخشنده مهربان اولین روز کاری جدید من امروز اولین روز کاری رو تجربه کردم در محیط جدید محیطی که برام غریبه نیست...چهار پنج سال توی این دانشگاه درس خوندم و بین چهره های جدیدی که این دوسال به دانشگاه اضافه شدن هنوز چهره های آشنای زیادی هستن که وقتی منو ببینن غش کنن و ماچ و بوسه رد و بدل کنیم امروزم اینطوری بود کار توی محیط دانشجویی رو همیشه دوست داشتم و برام شیرین بوده...یکی از ارزوهام همین بود که دانشگاه مشغول باشم... جو دانشجویی خیلی شاده...کارش کمه...خستگی نداره و شیرینه بچه ها شور و هیجان زیادی دارن همین شور و هیجان به ادم منتقل میشه و از پیری آنگاه که مرا نگاه کردی ندانستم که هستی.....ادامه مطلب

امروز داشتم فهرست وبلاگ های تازه به روز رسانی شده رو می دیدم

جالب بود

اکثرا مذهبی بودن و اخبار مذهبی داشتن

نمی دونم چرا یهو تو ذهنم نقش بست که

دنیا رو آب برد بچه مذهبی ها هنوز دارن وبلاگ آپ می کنن! واویلا خخخ

حالا دلم می خواد بری توی توییتر یه سری بزنی!

اصلا انگار یه دنیای دیگه باشه

همه مخالفن حتی موافقا!!!!

آنگاه که مرا نگاه کردی ندانستم که هستی.....